Cypr – wrak Zenobia i Wielkie Piękno:-)

Wielkie Piękno, czy ktoś z Was kiedykolwiek go doświadczył?? Takiego momentu w życiu gdzie zabrakło Wam słów, a oczy wypełniły się łzami ze wzruszenia?? Takiej chwili gdzie marzyliście tylko o tym, aby trwała jak najdłużej??? Chwili nie zakłóconej przez strach, obawy i o to co przyniesie jutro….

Dlaczego piszę o strachu? Bo bardzo często jest tak, że to właśnie strach jest przyczyną rezygnacji z wielu marzeń. O mały włos, a sama bym zrezygnowała z własnego marzenia, a mianowicie nurkowania na wraku Zenobia. Kiedy zaplanowaliśmy naszą podróż na Cypr równocześnie skontaktowaliśmy się z centrum nurkowym w Larnace. Chcieliśmy następnego dnia po przylocie nurkować na wraku Zenobia. Kilkoro naszych znajomych opowiadało nam jak  trudne  i niebezpieczne jest to nurkowanie. Jak silne są prądy, duża głębokość i ostre krawędzie wewnątrz wraku. Zenobia zatonęła podczas swojego dziewiczego rejsu siódmego czerwca 1980 roku. Podzieliła los Titanica z tą różnicą, że podczas tej katastrofy nie zginęli ludzie i nie zderzyła się z górą lodową. Zawiódł komputer odpowiedzialny za równomierne rozłożenie balastu na promie. Zenobia zatonęła zaledwie półtora kilometra od Zatoki w Larnace, załadowana 104 ciężarówkami. Szacowana wartość załadunku to ponad 200 mln pln. Wrak o rozmiarach 120 m długości i 28 m szerokości spoczął na głębokości 42 m.

Nie mogłam zasnąć w noc poprzedzającą nurkowanie, tak bardzo  bałam się tego wraku. Kiedy już zasnęłam przyśnił mi się niesamowity sen. Śniło mi się, że byłam jedyną kobietą, która postanowiła nurkować na Zenobii. We śnie byłam bardzo szczęśliwa i nie czułam strachu. Zaczęła rozpierać mnie duma, ze mogę podjąć takie wyzwanie  i obudziłam się z uśmiechem na ustach. Wiedziałam, że ten dzień należy do mnie 😉

Wypłynęliśmy z Portu w Larnace o świcie. Pogoda nie była najlepsza i drugie nurkowanie stało pod znakiem zapytania. Na łodzi oprócz nas było jeszcze około 10 nurków z innych centrów nurkowych, albo osoby prywatne.W sprzęt ubraliśmy się bardzo szybko i jako jedni z pierwszych wskoczyliśmy do wody. Morze Śródziemne poraziło nas swoim błękitem. Po tych wszystkich nurkowaniach w Polsce nie mogłam uwierzyć w niezwykły kolor wody i jej przejrzystość ponad 50 metrów. Zanurzaliśmy się wzdłuż liny upustowej przymocowanej do wraku. Zenobia spoczywa na prawej burcie tak ogromna i majestatyczna, że nie byliśmy wstanie objąć jej wzrokiem. Wrak jest w stanie bardzo dobrym, porastają go liczne glony i niewielka rafa, ale konstrukcja stalowa jest nienaruszona. Ogromne ciężarówki jak niemi strażnicy zostali z Zenobią na zawsze. A my jak małe posążki w grze planszowej poruszamy się wśród tych olbrzymów cichutko i nie zauważenie, aby ich nie zbudzić i nie zakłócić panującego spokoju. Poczułam niesamowitą radość i wzruszenie, że mogę zobaczyć jeden z 10 najpiękniejszych wraków na świecie. To był moment Wielkiego Piękna, który przezywałam każdą komórką swojego ciała. Strach ulotnił się w momencie zanurzenia głowy pod powierzchnię wody. Jak mogłam czuć obawy przed czymś co tak bardzo kocham. Opowieści znajomych okazały się wyssane z palca. Zenobia rzeczywiście spoczywa głęboko na dnie morza Śródziemnego, ale jeżeli zachowamy środki ostrożności, to nurkowanie na tym wraku jest czystą przyjemnością. Płynę dalej wzdłuż lewej burty, a dookoła mnie ławice srebrnych ryb…………

https://www.youtube.com/watch?v=xkvtDwvhy48