Filipiny – Malapascua raj na ziemi

Malapascua to Filipińska wyspa położona na Morzu Visayan. Jest bardzo maleńka, ma zaledwie 2,5 km szerokości oraz kilometr długości. Słynie przede wszystkim z pięknych raf koralowych, które rozciągają się wzdłuż wyspy. Najdalsze nurkowisko oddalone jest o godzinę płynięcia łodzią.

Na wyspie nie ma dróg oraz ruchu kołowego.   Spacer dookoła Malapascua trwa zaledwie dwie godziny;) Wieczorami restauracje hotelowe kuszą  wygodnymi poduszkami ułożonymi tuż przy plaży. Można z tej perspektywy podziwiać piękne zachody słońca delektując się pysznym posiłkiem i rozmową z przyjaciółmi.

Zanim dotarliśmy na  wyspę Malapascua wszystko zaplanowaliśmy jeszcze w Polsce. Transfer z hotelu w centrum  Cebu do portu trwał 3 godziny, a następnie rejs statkiem (może za dużo powiedziane;-) około 30 minut. Na wyspie przywitała nas urocza instruktorka nurkowania Candice z lokalnego centrum. Kiedy zeszliśmy na brzeg, wiedzieliśmy, że jesteśmy w raju. Piękna plaża z idealnie białym piaskiem rozciągała się wzdłuż szmaragdowej wody. Palmy delikatnie poruszały się na wietrze, a wśród nich ukryte były hotele.

Każdy dzień na Malapascua był idealny, wstawaliśmy o świcie, aby podziwiać wschód słońca. Po śniadaniu wypływaliśmy na pierwsze nurkowanie. Kiedy wracaliśmy zazwyczaj kupowaliśmy świeże owoce od lokalnego mieszkańca. Wybór był bardzo duży,  mango, banany, papaje, pomarańcze już teraz chciałabym się przenieść w czasie, aby móc jeszcze raz skosztować tych wszystkich wspaniałości. Dojrzałych w słońcu owoców  bez konserwantów;-) około 14 po krótkiej sjeście wypływaliśmy na drugie nurkowanie. Kiedy wracaliśmy około 16:30 odpoczywaliśmy omawiając nurkowania i to co się wydarzyło przez cały dzień.  Wieczory spędzaliśmy na plaży w hotelowej restauracji. Relaksując się na dużych poduszkach wraz z nowo poznanymi przyjaciółmi;-) Zawsze kiedy wracam do Polski znajomi i rodzina pytają się mnie co przywiozłam z podróży. Najcenniejsze dla mnie nie są figurki czy koszulki lecz ludzie, których ktoś postawił na mojej drodze… Ostatniego dnia na wyspie poznaliśmy czworo Filipińskich przyjaciół, którzy spędzali urlop na Malapascua. Każdy z nich mieszkał gdzie indziej jeden w Dubaju, drugi w Nowym Jorku, Cebu i Manili. Pomimo odległości ich przyjaźń miała się bardzo dobrze. Jeden z nich grał na gitarze i śpiewał.

Zaprosili nas do swojego stolika. Kiedy się dowiedzieli, że jesteśmy z Polski ucieszyli się i powiedzieli, że są chrześcijanami i kochają Jana Pawła II. W takich momentach widzę jak świat się kurczy. Oni znają “naszego” Papieża i go kochają;-)))) Zawsze zabieram w podróż  coś ze sobą  np. książkę ,którą już dawno przeczytałam, a coś podpowiada mi, ze mam ją zabrać. Później trafia do kogoś kto powinien ją przeczytać i zostaje np. na Bali;-) Tym razem miałam obrazek, który dawno temu włożyłam do portfela. Przedstawiał uśmiechniętą twarz Jana Pawła II. Podarowałam go Markowi (tak ma na imię jeden z czwórki przyjaciół) na szczęście….. Ten symbol na końcu świata miał dla niego i dla mnie  niebywały wymiar……

Każdą wolną chwilę od nurkowania  wykorzystywaliśmy na latanie Phantomem 2.  Dzięki niemu byliśmy niebywałą atrakcją na wyspie. Phantom cieszył się ogólnym zainteresowaniem wśród mieszkańców i turystów. Był też frajdą dla dzieci, które nam zawsze towarzyszyły;-)))Niebawem zamieścimy filmy na blogu oraz naszym FB.