Egipt – Marsa Alam szaleństwo na quadach ;)

“Polszka” pyta ciemnoskóry mężczyzna w żółtej koszulce polo, zasłaniając nam przy tym słońce. Where are you from pyta? Leniwie spoglądamy na niego i  odpowiadamy  jednocześnie “Polszka” 😉 Dobra dobra zupa z bobra, jak się masz słyszymy po chwili. Mam bardzo dobre nowe quady Honda taniej niż w Biedronka. Za każdym razem kiedy po nurkowaniu odpoczywaliśmy przy basenie grzejąc się przy tym jak szare bure koty, ktoś zakłócał nasz cenny spokój. Co jakiś czas podchodził do nas inny sprzedawca oferując najróżniejsze usługi począwszy od romantycznego masażu Kleopatry skończywszy na tatuażach z henny czy też quadach. Zaskoczyło nas to że nie byli natarczywi tak jak zapamiętaliśmy to będąc pięć lat temu ostatni raz w Egipcie. Jedynie  pytali i jeżeli nie wykazywaliśmy zainteresowania odchodzili.

Pan w żółtej koszulce był jednak nieugięty i od tygodnia proponował nam wycieczkę na quadach po pustyni. Przedostatniego dnia naszego pobytu w Marsa Alam zdecydowaliśmy się wraz z dwójką przyjaciół na szaleństwo  nowymi jak zapewniał quadami.

Ubrani w szczelne stroje i z kolorowymi chustami na głowach, jeden za drugim w idealnym szyku pojechaliśmy quadami na pustynię. Początki nie były obiecujące ze względu na wiekowy stan urządzeń 😉 Ale udało się opanować sprzęty tak, aby mieć frajdę z samego faktu bycia tutaj i cieszenia się niebywałą wolnością. Co za miła odmiana i ciekawy pomysł na spędzenie popołudnia wraz z przyjaciółmi. Droga była kręta, ale przyjemna i bardzo widokowa. Co niektórzy jechali bokiem i starali się pokonać wszystkie możliwe blokady założone przez tutejszych mechaników w quadzie. Inni zaś podziwiali widoki i starali się nie udusić kurzem wydobywającym się z pod kół poprzedzającego quada 😉 Inni zaś zakładali na twarz maski do nurkowania bo zapomnieli okularów przeciwsłonecznych, a kurz  nie pozwalał kontynuować podróży tylko wdzierał się w oczy i oślepiał. Punktem kulminacyjnym wycieczki był zachód słońca, który oglądaliśmy stojąc na niewielkim wzniesieniu. Ogromna złoto – czerwona kula powoli chowała się za górami tworząc przy tym niebywały spektakl. Mieszkając w mieście zapominamy jak wyglądają gwiazdy, a na pustyni tworzą niezwykłą świetlną kopułę. Czy naprawdę trzeba lecieć tak daleko, aby na nowo je odkryć? Czy wystarczy w bezchmurną noc popatrzeć w niebo, aby dostrzec jego piękno??? Czy miasta tak nas wchłaniają, że to co bliskie naturze staje się nam zupełnie obce? Kochani dnia odpowiedzi życzę Wam….