Kiedy lądujesz po dwudziestu czterech godzinach spędzonych w samolocie i na lotniskach, marzysz tylko o jednym, prysznicu i wygodnym łóżku do spania. Cebu, zatłoczona wyspa na Filipinach, jako pierwsza przywitała nas na miejscu, ze wszystkimi swoimi dobrodziejstwami – gęstym i gorącym powietrzem, które sprawia, że stróżka potu spływała nam po plecach, a oddech wymaga więcej wysiłku niż zazwyczaj. Kierunek, hotel i niesamowita porcja drogowej brawury w wykonaniu lokalnych mieszkańców. Chyba nigdy się nie przyzwyczaję do takiego stylu jazdy, jakże normalnego w tych rejonach świata.
Hotel jest bardzo komfortowy i przestronny z kameralną restauracja na dachu, która poza posiłkami i drinkami serwuje nam porządną dawkę dobrej muzyki w formie koncertu wyświetlanego na telebimie. Ten pierwszy wieczór jest wyjątkowy pod wieloma względami, ale jeden jest szczególny – moi przyjaciele przygotowali dla mnie kostiumową urodzinową niespodziankę. Kto obchodził urodziny na krańcu świata ten wie, że jest to coś niepowtarzalnego…. DZIĘKUJĘ!!!
Następnego dnia rano budzi nas piękny wschód słońca, musimy wstać o świcie ponieważ Cebu to tylko port przesiadkowy na naszej filipińskiej mapie. Po śniadaniu jedziemy do portu skąd dalej płyniemy na Bohol, a tam czekają na nas Czekoladowe Wzgórza o zachodzie słońca, najmniejsze małpki na świecie zwane tarsierami, rezerwat motyli, rejs po rzece Loboc, Panglao maleńka wyspa, połączona z Bohol dwoma mostami oraz Alona Beach z białym piaskiem. Jak dla mnie Bohol to Filipiny w pigułce, będąc tu doświadczam tak wielu aspektów z zakresu kultury, historii, gościnności mieszkańców, tańca, tarasów ryżowych, muzyki, pięknych piaszczystych plaż, lokalnej kuchni i dzikich zwierząt, że chciałabym pozostać tu na dłużej….
Zostaw komentarz